¡Buen viaje, lejano barco mío, hacia el abrazo
del infinito y la noche, con tus doradas luces!
Quisiera estar sobre tu proa, y mirar cómo pasan
en una letanía los sueños del principio.
Que en la mar y en la vida amainen las tormentas,
y huir lejos contigo, desprenderme del lastre,
para que acunes mi tristeza interminable, oh barco,
sin saber adónde vamos y sin volver atrás.
Kostas Karyotakis, Elegías y sátiras, 1927
(Traducción de Juan Manuel Macías)
***
Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.
Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!
