TUMBAS
Helena S. Lamari, 1878-1912
Poeta y músico.
Murió con el más horrible dolor en su cuerpo
y la paz más grande en su alma.
Cementerio de Atenas
¡Cuánto sosiego reina en este sitio!
Como si ellas, las tumbas, también sonrieran
mientras los muertos hablan con mayúsculas
calladamente, profundos en lo oscuro.
De allí quieren subir a nuestro corazón
y serenarlo con palabras simples.
Pero su queja, o cuanto ellos digan
--tan lejos se marcharon--, ya es inútil.
Éso es todo, dos tablones cruzados
para Martzokis. Y para Basiliadis
un gran libro de piedra.
Y una placa en la hierba, medio oculta
--así, ahora, la representa el Hades--,
para Lamari, una poeta olvidada.
(Kostas Karyotakis,
Traducción de Juan manuel Macías.
Pre-Textos 2018)
***
ΤΑΦΟΙ
Ελένη Σ. Λάμαρη, 1878-1912
Ποιήτρια και μουσικός.
Επέθανε με τους φριχτώτερους πόνους στο σώμα
και με τη μεγαλύτερη γαλήνη στην ψυχή.
Νεκροταφειο αθηνων
Πόση ησυχία δωπέρα βασιλεύει!
Οι τάφοι λες κι αυτοί χαμογελούνε,
ενώ με κεφαλαία σιγά μιλούνε
οι νεκροί γράμματα, βαθιά στα ερέβη.
Από κει, στην καρδιά μας που ειρηνεύει,
με απλά θέλουνε λόγια ν' ανεβούνε.
Μα το παράπονο, ή ό,τι κι αν πούνε
-- τόσο έφυγαν μακριά -- δε χρησιμεύει.
Είναι όλος, να, διασταυρωμένα δύο
ξύλα ο Μαρτζώκης. Να ο Βασιλειάδης,
ένα μεγάλο πέτρινο βιβλίο.
Και μια πλάκα στη χλόη μισοκρυμμένη
-- έτσι τώρα τη συμβολίζει ο Άδης --
να η Λάμαρη, ποιήτρια ξεχασμένη.
